از نخستین ساعات بامداد، مردم به سوی مسیر اعلام شده توسط کمیته ی استقبال حرکت کردند. شب پیش، هزارن نفر بدون اعتنا به حکومت نظامی، در اطراف میدان آزادی و بهشت زهرا(س) خوابیده بودند تا از نزدیک ترین محل بتوانند رهبر انقلاب را پس از سال ها تبعید ببینند. هزاران جوان مسئول برقراری نظم جمعیت بودند و خط سفید وسط خیابان های شسته شده و بی غبار، تا کیلومترها پوشیده از گل های رنگین بود.
کمیته اعتصابات، به کارکنان اعتصابی رادیو و تلویزیون اجازه داده بود تا برای ضبط مراسم استقبال امام به سرکار خود باز گردند. آن ها در مقابل چشم حیرت زده نظامیانی که از چند ماه پیش آن جا را در اشغال خود داشتند با پشتکاری قوی، کاری را که هفته ها وقت می گرفت، در عرض چند ساعت انجام دادند. تمام مسیر زیر پوشش فرستنده هایی قرار گرفت که گزارش مستقیم ورود امام را از طریق ماهواره به تمام جهان مخابره می کرد.
در آن سوی جهان، امام(س) با تذکر خطراتی که ممکن بود ایشان را تهدید کند؛ سعی در منصرف کردن صدها نفری داشتند که داوطلب بودند، در این پرواز رهبرشان را همراهی کنند، در فرودگاه پاریس امام(س) که در میان خبرنگاران محاصره شده بودند، از مهمان نوازی و تفاهم فرانسویان و اجازه ی آزادی بیانی که به ایشان داده شده بود و نیز از اهالی دهکده ی نوفل لوشاتو تشکر کردند. سپس، در ساعت 9 و 27 دقیقه صبح، هواپیمای ایرفرانس در حالی که سه هواپیمای جنگی فانتوم آن را از ابتدای مرز هوایی کشور همراهی می کردند، وارد ایران شد.
امام خمینی(س) رهبر انقلاب اسلامی در میان شادی، هیجان و نگرانی مردم قدم به خاک ایران گذاشت. امام(س) ضمن سخنرانی کوتاهی در فرودگاه از مردم تشکر کرد و آنان را به وحدت کلمه فراخواند و سپس به سوی بهشت زهرا حرکت کرد. گزارش مستقیم ورود امام که از تلویزیون در حال پخش بود، به محض آن که گوینده شروع به خواندن شعارهای فرودگاه کرد، قطع شد و جای آن را سرود شاهنشاهی و تصویری از شاه ملعون گرفت.
در این لحظه هزاران دستگاه تلویزیون توسط مردم خشمگین شکسته شد و کسانی که به امید دیدن این گزارش پای گیرنده های خودنشسته بودند نیز به خیابان ها ریختند. در تهران جمعیتی بیش از روز تاسوعا و عاشورا و عید فطر به خیابان آمده بودند، خودرو حامل امام(س) که به سبب ازدحام جمعیت عملاً بی حرکت مانده بود ، تا مسافتی طولانی روی دستهای مردم حمل شد، مردم مسیر سی و سه کیلومتری فرودگاه تا بهشت زهرا را پر کرده بودند، ساعتها طول کشید تا این کاروان میلیونی به مقصد برسد. بیش از صدها هزار نفر در بهشت زهرا(س) به انتظار مانده بودند. شاخه درختها ، دیوارها و تیر چراغ برق پر بود از جوانانی که از ساعت ها پیش جا گرفته بودند تا صحنه هایی از این استقبال تاریخی را ببیند. خودرو حامل امام(س) در میان جمعیت متوقف شده بود و به ناچار بخش آخر مسیر را با هلی کوپتر طی کردند، جایگاه سخنرانی را در قطعه ی هفده، مزار شهدای هفده شهریور برپا کرده بودند.
مردم فریاد می زدند به خانه شهیدان خوش آمدی ای امام . در میان اشک و تأثر مردم از بلندگوهایی که مهندسان عضو کمیته استقبال بر تیرهای برق و درختها نصب کرده بودند، سرودی پخش می شد که با حال و هوای آن روز بسیار تناسب داشت:
برخیزید، برخیزید ای شهیدان راه خدا ای کرده بهر احیا حق جان فدا ...
سرانجام امام خمینی(س) سخنرانی تاریخی خود را در حضور میلیون ها شنونده ی مشتاق ایراد فرمودند. این سخنرانی مشخص کرد که شورای انقلاب به زودی دولت موقت را تعیین خواهد کرد و این دولت عهده دار تشکیل مجلس موسسان و ریاست جمهوری است. پس از اتمام مراسم سخنرانی، امام(س) به مدرسه علوی واقع در کوچه ی پشت مجلس شورا که از سوی کمیته ی استقبال برای اقامت ایشان در نظر گرفته شده بود رفتند و بسیاری از مشتاقان نیز به امید از نزدیک دیدن ایشان در خیابان ها و کوچه های اطراف مدرسه اجتماع کردند. با آمدن امام(س)، روحانیون متحصن در مسجد دانشگاه با انتشار اعلامیه ای به تحصن خود پایان دادند.